بررسی تأثیر دو روش مراقبت چشمی در پیشگیری از اختلالات سطحی چشم در بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه

  سابقه و هدف: بیماران بستری در بخش مراقبت ‌ های ویژه که دچار کاهش سطح هوشیاری هستند و داروهای آرامبخش و فلج کننده دریافت می ‌ نمایند، مکانیسم ‌ های حفاظتی چشم را از دست می ‌ دهند و متعاقباً خطر بروز اختلالات سطحی چشم در آنها افزایش می ‌ یابد. بنابراین هدف این مطالعه مقایسه تأثیر دو روش مراقبت چشمی در پیشگیری از اختلالات سطحی چشم می ‌ باشد.   مواد و روش ‌ ها: در قالب یک کارآزمایی بالینی با کد اخلاق IRCT: 201109225426N3 می ‌ باشد، در این مطالعه42 بیمار بستری در بخش مراقبت ‌ های ویژه وارد مطالعه شدند و هر یک از چشم ‌ های بیماران به صورت تصادفی یکی از مراقبت ‌ های چشمی (تجویز پماد هر6 ساعت و چسباندن پلک نیز هر 6 ساعت) را دریافت نمود. چشم ‌ های بیماران از نظر بروز اختلالات سطحی چشم توسط پزشک متخصص طب مراقبت ‌ های ویژه و و چشم پزشک بوسیله ‌ ی اسلیت لامپ پرتابل، بصورت روزانه تا هفت روز، مورد معاینه قرار گرفتند. جهت آنالیز آماری داده ‌ ها از آزمون ‌ های توصیفی و تحلیلی (کای اسکور، دقیق فیشر، انووا و تی تست) در نرم ‌ افزار SPSS 21 استفاده شد. این مقاله برگرفته از پایان نامه دانشجویی می ‌ باشد.   یافته ‌ ها: در 2/20 % بیمارانی که پلک ‌ شان با چسب چسبانده شده بود، اختلال سطحی چشم رخ داد، در مقابل 6/3 % بروز اختلال در چشم ‌ هایی که پماد ساده چشمی دریافت کرده بودند. این تفاوت از نظر آماری معنی ‌ دار بود (χ2=12/8, P=0/000) .   بحث و نتیجه ‌ گیری: در پژوهش حاضر، استفاده از پماد ساده چشمی در پیشگیری از بروز اختلالات سطحی چشم مؤثرتر از بسته نگه داشتن پلک توسط چسب بود. بنابراین استفاده از پماد ساده چشمی بعنوان یک روش ‌ مراقبت چشمی مؤثر، توصیه می ‌ شود.